Te warm in de zon #ikverliefd?!?!

                         (deze foto is genomen met mijn zus op de dag zelf)
Hij leek veel kleiner dan ik verwacht had maar nog steeds ozo knap!
We kwamen elkaar tegemoet en ik gaf hem een knuffel.
Ik verontschuldigde mij voor het te laat zijn wat niet mijn fout was, en we stapte richting de cinema.
Ondertussen vertelde ik heel openlijk over hoeveel stress ik ondervonden had en die stress had hij blijkbaar ook ondervonden.
Dit zorgde ervoor dat ik mij meer op mijn gemak voelde, we waren dus tenslotte allebei wat zenuwachtig.

Toen we aan de ticketverkoop kwamen stond mijn mama daar met 2 tickets voor ons te zwaaien.
Hij begroette haar even en we gingen dan naar de zaal.
Toen we de zaal binnenkwamen was het al donker en moesten we een plaats vinden.
Dit was een heel gedoe maar best grappig.

De film was al bezig en het was een vervolg van een andere film die ik niet had gezien dus ik moest heel vaak vragen stellen aan hem maar dat vond hij niet zo erg denk ik :p
Ik had al een tijdje het gevoel dat hij een beetje nerveus was maar dat vond ik wel schattig.
Op een bepaald moment nam hij ineens mijn hand vast en mijn hart klopte echt in mijn keel, mijn hand was ook erg plakkerig geworden en ik legde mijn hoofd op zijn schouder.
Hij legde zachtjes zijn hoofd op het mijne en vanaf dat moment weet ik niet veel meer van de film.
Ik was zo aan het genieten van dat moment, van zijn warmte, zijn geur, gewoon zijn aanwezigheid.

Wanneer de film gedaan was zijn we naar buiten gegaan en iets gaan drinken met mijn moeder op een terrasje.
De zon scheen volop en ik kreeg het echt warm.
Ik vroeg aan mijn mama of we mochten gaan wandelen want “het was te warm in de zon”.
Eigenlijk wou ik gewoon nog wat tijd met hem alleen.
Dan zijn we gaan wandelen en hebben we gepraat en vooral veel gelachen, mijn kaakspieren deden er al pijn van!
Tot eindelijk zijn we gaan zitten op een plein in de zon en hebben we daar nog wat gepraat.
Toen kreeg ik een bericht of we kwamen eten en dan zijn we maar weer naar mijn mama gegaan.

Na het eten was het tijd om naar huis te gaan en dan ben ik nog met hem meegegaan tot aan het station.
Daar hebben we uitgebreid afscheid genomen, ietsje te uitgebreid want hij had zijn trein gemist.
Dan heb ik hem nog even vastgenomen, want ik wou nog één keer zijn warmte voelen voor ik weer naar huis moest.
Want wanneer zou de volgende keer zijn…

Tot op heden heb ik hem nog niet terug gezien, wel hoor ik hem dagelijks en daar ben ik zo blij om.
Ik kan toch met een tevreden hart naar dit avontuur terug kijken, ik had veel stress maar nu vind ik hem leuker dan voorheen.
Hopelijk kan ik hem snel weer in mijn armen sluiten.
Groetjes Lana xxx