#prayforparis

Ze hebben mij al heel vaak gewaarschuwd voor “de echte wereld”.
Als kind zie je iedereen al huppelend hand in hand rondlopen en samen zingen, wanneer je ouders wordt veranderd dit beeld al snel maar dit slaat alle waanzin uit.

De vorige keer dat er zo’n drama gebeurd was in Parijs heb ik mij wat op de achtergrond gehouden.
Ik heb er geen artikel aan gewijd omdat het voor mij nog “ver van mijn bed” leek.
Dat betekende niet dat ik er niet aandacht en geen medelijden had met alle nabestaande.
Ik heb er heel veel mee bezig geweest maar hoe meer ik nadacht, hoe meer ik walgde van heel het gedoe en de laagheid van de mensheid.
Hoever moet het nog komen?
Heel veel jongeren trekken het hun niet zo aan omdat zij er niet bij betrokken zijn maar dit gaat over ONZE TOEKOMST!
Wij moeten het ons wel aantrekken, maar ik begrijp ook dat wij weinig kunnen doen.
Het enigste wat we kunnen doen is elkaar bijstaand in deze donkere periode.
Niemand wilt een geliefde verliezen op zo’n verschrikkelijke manier…
Wetend dat je zonder die aanslag jouw papa, mama, vriend (in), oma/opa… nog in jouw armen kon sluiten.
Dit is sinds gisteren een werkelijkheid voor vele mensen geworden.
Vrijdag de 13de heeft voor 1 keer echt ongeluk gehad…
De stad van de liefde die veranderde in de stad van de dood.
Mijn gedachten gaan uit naar alle nabestaande en getroffen mensen van dit drama, Samen staan we sterk

WE ARE NOT CHARLIE, WE ARE PARIS!

Lana xxx