Beste vrouw naast mij op de trein

Beste vrouw die naast mij zat op de trein,

Ik ben geen persoon die staat te springen om de trein te nemen maar soms moet het nu eenmaal.
Net zoals altijd zocht ik het rustigste plekje uit op de trein (dicht bij het toilet) en daar ging ik zitten.
Er waren nog 2 anderen mensen in mijn wagon de een met een koptelefoon terwijl de andere een krant aan het lezen was.
Ik had die dag een zware koffer, een grote zak en mijn handtas bij dus had ik deze op de plaats naast mij gezet.
Dit was niet omdat ik niet wou dat er niemand naast mij kwam zitten maar gewoon weg omdat er geen plaats meer was.
Wanneer er geen zitplaatsen meer zouden zijn zou ik mijn koffer sowieso weg nemen want dat is nu eenmaal beleefdheid.

De trein stopte in Brussel en een hele boel mensen stapte op.
Ik was wat verdwalend naar buiten aan het kijken dus ik had niet door dat er geen plaats meer was tot jij verstijfd naast mij bleef staan.
Je keek mij aan met ogen van: “maak snel dat die koffer hier weg is”.
Snel nam ik mijn koffer van de plaats naast mij en zette ik hem (met heel veel geknoei) boven op de bagagedrager.
Je liet me heel ongemakkelijk voelen door de uitstraling die je had tegenover mij.
Nee, ik ben geen arrogante tiener van en nee ik wou jou niet dwarszitten door mijn koffer daar te zetten.

Heel de rit heb je geen woord tegen mij gezegd en dat had ik ook niet verwacht.
Ik straalde ook geen open houding uit tegenover jou.
Sorry daarvoor, maar ik hield jou gewoon een spiegel voor.
Als jij in het begin even vriendelijk had gevraagd om mijn koffer te verplaatsen dan had ik dat met veel plezier gedaan.
De kans zat er dan in dat we aan de babbel geraakte en dat ik jou vertelde waar mijn reis heen ging, hoe mijn dag was, of ik vaak reisde en nog zoveel meer.
Ik had je veel persoonlijker kunnen aanspreken dan “de vrouw die naast mij zat in de trein”.
Ik had kunnen vertellen hoe leuk het was om met de trein te gaan.
Je had mijn dag goed kunnen maken maar dat is niet gebeurd.

Ik schrijf dit artikel/deze brief niet om jou af te kraken want voor een conversatie moeten er 2 mensen open staan voor een gesprek.
En om eerlijk te zijn denk ik ook niet dat het probleem bij ons lag.
Ik keek eens rond mij en iedereen was zo druk bezig in zijn eigen wereld dat niemand aandacht had voor de persoon naast hen.
Want zo gaat het nu eenmaal meestal op de trein.
Ik vind het spijtig dat er geen gesprekken meer gevoerd kunnen worden want zo’n trein rit van één uur en half is maar saai anders.

Wat is jouw mening over het sociaal contact op de trein?

Groetjes Lana xxx