Ziek van de stress… #ikverliefd?!?!

Woensdagmorgen, eindelijk de dag dat ik hem na 8 maand chatten ga kunnen ontmoeten.
Eindelijk krijg ik iets of wat meer duidelijkheid want wie is die jongen waar ik al maanden zot van ben…?
Het gedacht maakt mij gewoon zot, misschien vind hij mij niet leuk, misschien vind ik hem leuk, misschien is er geen klik…
En dan houdt dit alles gewoon op.
Ik weet dat het een pijnlijke afloop kan hebben maar het kan ook goed lopen, ik moet nu gewoon weten waar ik voor sta.

Het is 7 uur woensdagmorgen en de wekker loopt af.
Eigenlijk was ik al een tijdje wakker maar ik had geen zin om mijn bed uit te komen.
Mijn maag ligt helemaal in de knoop en ik besef dat het een stressvolle dag gaat worden.
Eerst moet ik mij concentreren op mijn halve schooldag.
Zoals gewoonlijk spreek ik af met een vriendin op de parking van het school, alleen deze keer voelt het anders.
Ik heb het gevoel dat ik mentaal nog thuis in mijn bed lig :p
Er heerst ook een grote druk op mijn hoofd maar die zal wel snel overgaan bedenk ik me.
Vol vreugde vertel ik het goede nieuws aan die vriendin.
Ik ben over enthousiast waardoor ik haar een beetje overval maar ze is wel blij voor mij.
Nu kan de schooldag officieel beginnen.
Van de leerstof van die dag kan ik mij weinig herinneren want het was zo’n chaos in mijn hoofd.

2 uurtjes LO zouden de stress wel kunnen verminderen en inderdaad ik voelde me ontspannen en ik had nog nooit zo actief meegewerkt.
Vriendinnen zagen dat ik eerst een blokstress was en zij hebben mij geholpen om te ontspannen.
Ik was ervan overtuigd dat alles inorde ging komen.

Het laatste lesuur ging ook van start en ik heb echt geen idee waar het over ging.
Iets met cellen ofzo, in iedergeval iets van Chemie :p
Eerder die dag had hij mij laten weten dat hij er vroeger kon geraken dus daar moest ik mij nog mentaal op voorbereiden :p
En toen begon mijn gsm te trillen:

12:17 => weet ge ik wacht aan het station xxxxxx♥
12:47 => Ben bijna in *** dus tvolgende is *** e zoet xxxxx♥
12:58 => euhm lana?

Omdat ik in de les zat kon ik niet antwoorden en ik denk dat hij dacht dat ik hem aan het negeren was.
Ik vond het best wel grappig om te zien, en ik heb mij nadien natuurlijk verontschuldigd.

13:00 uur en daar ging de bel, de leerkracht zijn reactie was: “is dat nu al de bel?”, wel voor één keer was mijn reactie hetzelfde.
Mijn stressgehalte steeg weer met 100% en ik begon te trillen op mijn benen.
Ik stapte het school uit en mijn maag begon weer te keren, ik had ineens geen honger meer.
Dan kwam mijn moeder aangereden en zijn we iets gaan eten.
Ik had echt geen honger maar ik moest toch iets eten en dat was niet zonder gevolgen…
We reden naar de plaats waar ik had afgesproken toen ik me plots echt slecht voelde.

Mama, heb jij een kotszakje bij…?

Lana, ben je serieus?

Ik knik en ze haalt snel een zakje boven, net op tijd want daar was mijn broodje weer.
Ik was half in schok maar ik was al laat dus ik had echt geen tijd meer.
Snel maakte ik me weer proper met keukenpapier en heb ik een heel potje kauwgom in mijn mond gestoken.
Ja, dat is dus het nadeel van een gevoelige maag :p

Ondertussen kreeg ik berichten van hem om te vragen waar ik bleef.
Toen ik eindelijk toegekomen was, ben ik in looptempo naar het station gestapt en daar stond hij…

Wil jij weten hoe het afloopt? laat mij het dan zeker weten in de comments! 😀

Groetjes Lana xxx